سرزمین بادگیرها

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 4

سرزمین بادگیرها

تاریخ سکونت در یزد به هزاره سوم قبل از میلا د برمی گردد.

تاریخ کهن یزد موجب شده تا این شهر دارای اماکن سیاحتی و زیارتی بسیاری باشد. از جاذبه های تاریخی استان یزد می توان به رباط ها یا کاروان سراها (تاجرنشین، درون شهری، بین شهری)، محله ها و خانه های قدیمی، آب انبارها، مدرسه های تاریخی، میدان های قدیمی (میدان میرچخماق)، قلعه ها و باغ های تاریخی (باغ دولت آباد)، بازارهای قدیمی (بازار یزد)، آسیاب ها، بادگیرها، ساباط ها (کوچه های سرپوشیده) و یخچال ها (یخچال ابرکوه و میبد) اشاره کرد. مسجد جامع کبیر، مسجد میرچخماق و امام زاده های مختلف، خانقاه ها و مکان های مذهبی زردشتیان نیز از بناهای مذهبی این استان به شمار می روند. آتشکده یزد از معروف ترین بناهای زردشتیان است که قدمت آتش آن به 1500 سال می رسد. همچنین، استان یزد از صنایع دستی مختلفی چون ترمه بافی، زری بافی، مخمل بافی، دستمال، زیلوبافی، پتوبافی، سفال و سرامیک برخوردار است. از سوغاتی های معروف آن می توان به باقلوا، قطاب، پشمک و حاج بادام اشاره نمود.

استان یزد به مرکزیت شهر یزد تقریباً در مرکز کشورمان قرار گرفته است. این استان از شمال و غرب به استان اصفهان، از شمال شرقی به استان خراسان، از جنوب غربی به استان فارس و از جنوب شرقی به استان کرمان محدود می شود. استان با مساحت تقریبی 8/128 هزار کیلومتر مربع در حدود 7/6 درصد مساحت کل کشور را در بردارد و از این حیث پس از استان های خراسان، سیستان و بلوچستان و کرمان در رتبه چهارم قرار دارد. طبق آخرین تقسیمات کشوری، 10 شهرستان شامل ابرکوه، اردکان، بافق، تفت، خاتم، صدوق، طبس، مهریز، میبد و یزد، 20 بخش، 21 شهر و 51 دهستان در استان وجود دارد. استان یزد به دلیل حضور در قلمرو سلسله جبال مرکزی ایران، از ناهمواری ها و کویرهای متعددی تشکیل شده است. این ناهمواری ها شامل کوه ها و تپه های پای کوه، دشت ها و جلگه ها، بیابان ها، مناطق شور و کویرها و تپه های ماسه ای می باشد. در استان دو رشته کوه مجزا که شامل کوه های مرکزی و کوه های شمالی و شرقی می شود وجود دارند. رشته کوه شیر کوه، قسمت های مرکزی استان را از بخش غربی (چاله ابرقو) جدا می کند. این ارتفاعات عمدتاً از برف و یخ پوشیده بوده و نقش مهمی در حیات شهرهای یزد، تفت و مهریز ایفا می کنند. با این وجود، وضعیت اقلیمی استان یزد گرم و خشک است که دلیل آن قرار گرفتن در کمربند خشک جهانی و دوری از دریاهای آزاد و خلیج فارس می باشد. وضعیت بارندگی سالانه استان نشان می دهد که یزد پس از زاهدان دارای کم ترین میزان بارندگی در سال است. برای مثال، در سال 1381 در حدود 62 میلی متر بارندگی در یزد گزارش شده است . بدین ترتیب، آب و هوای استان در زمستان سرد و نسبتاً مرطوب و در تابستان گرم و خشک است.

تاریخ یزد سرزمین یزد، میراث فرهنگ و تمدن کهن ادوار مختلف تاریخ ایران است؛ به طوری که تاریخ سکونت انسان در آن به هزاره سوم پیش از میلاد برمی گردد. در عهد پیشدادیان، قبایل کوچ کننده از بلخ به پارس، یزد را یزدان نامیدند و از آن به بعد، یزد محل عبادت گردید. از مهم ترین مراکز سکونت اولیه این استان می توان به مهر پادین (مهریز)، فهرشان، پهره (فهرج)، خورمیش، ارد (اردکان)، شواز، قلاع، موبدان (میبد)، طرنج، عقدا و اشکدز اشاره کرد که یزد به عنوان محلی پاک و مقدس در را‡س آنها قرارداشته است. در دوره ای، شهر یزد به معنای شهر خدا و سرزمینی مقدس شناخته می شد. این شهر در دوره اسلامی نیز به دارالعباده معروف بود. مورّخان یونانی یزد را ایساتیس می خواندند که بعدها بر ویرانه های آن، شهر کثه (به معنی زندان) به وجود آمد که محل نگهداری و اسارتگاه اسیران جنگی در زمان اسکندر بود. یزد در زمان عثمان توسط اعراب هم فتح گردید. اما این شهر در زمان آل بویه و اتابکان، دوران طلایی خود را سپری کرد؛ چراکه در این دوره یزد در مسیر جنوبی جاده ابریشم قرار گرفته بود و در آن مبادلات تجاری رونق بسیار داشت. سپس در زمان صفویه یزد نقش یک مرکز تجاری و تولیدی را به عهده گرفت. در آن زمان راه پایتخت (قزوین) از طریق سمنان و جندق به اردکان و یزد متصل می شد. بعد از پایتخت شدن اصفهان، راه شاهی اصفهان به یزد و کرمان ساخته شد؛ هرچند در جریان هجوم افاغنه، صنعت و تجارت یزد لطمات زیادی دید. البته استان یزد به دلیل دور بودن از مرزهای جغرافیایی کشور، در طول تاریخ تقریباً از بحران ها و فشارهای فرهنگی و نژادی به دور بوده است. یزد در دوران قاجار مجدداً رونق یافت. در آن دوره تجارت ابریشم مورد تشویق قرار گرفت؛ به طوری که در حدود 1800 کارگاه و 60 هزار کارگر ابریشم باف در یزد وجود داشت. اما با شروع جنگ جهانی اول، منطقه یزد نیز روبه نابسامانی گذاشت؛ هرچند تجارت همچنان رونق داشت. در دوران پهلوی، تغییراتی در ساختار فضایی شهر یزد روی داد که با بافت قدیم آن تفاوت زیادی داشت.